L'acqua e 'o vino di Alfredo Mariniello (Formia) Duje cate, uno cu l’acqua e uno cu ’o vino, ‘nu juòrno se truvàjeno vicino; né maie se po’ sapé’ chi sarrà stato a tené’ ’a torcia a ’sti duje ’nnammurate.   ‘O vino russo, ch’è fucuso assàje, s’astrignètte cu l’acqua e s’ ’a vasàje. L’acqua, ch’è acqua, sùbbeto cadètte senza capì’ ’a malizia ’e chill’asprètto.   Mo so’ passate l’anne ’a chillu juòrno, e stanno sèmp’assième uno taluòrno. Nun c’è maie stata ’na coppia felice, fossero frat’ ’e sòra, viècchie amìce,   comm’a chèsta ca mo v’aggio cuntàto: ’nu matrimonio ovèro cumbinato! Sulo ca l’acqua nun è chiù sincera e ’o vino ha perzo tutt’ ’a forza, è ovèro.   Mo sol’ ’o canteniere nun ce crede, dicènno ch’è ’mpressione ’e chi s’ ’o beve