PINO CACOZZA (ZEF KAKOCA) dalla raccolta poetica  KALORES I DETIT:

ISMAIL KADAREUT

 

Që sonde s'ke më atdhe, o shkrimtar.

E thonë se shkrimtarët kanë zemër truri

dhe bëjnë gjëra me ndjenja të menduara.

Po piaga ka zemra jote sonde,

si plasa në një shtrat të shterrë,

dhe konsumon fjalë-cigare te fundi i një kafeneje,

duke kërkuar ndërgjegjje.

Unë e di sa fotografi ke ndër sy

dhe sa dyshime, sa vërtetësi.

Po plaga ka zemra jote sonde,

duke kaluar urat e Senës,

këmbë të rënda drejt një shtëpie,

që nuk ka ngrohjen e vatrës tënde.

Që sonde s'ke më atdhe, o shkrimtar.

Je kosmopolit; i mërzitur, po qytetar i botës.

E ke zemër poeti, me plaga të thella.

Sa jemi afër në vetminë e kësaj shëtitje.

Kemi Nënën mbrenda si flamur

dhe buthtojmë shekuj durimi.

Udha e mërgimit është e vështirë,

e lucur këtu-këtje me drita, por e huaj,

e pandierë, si jetë e parë nga dritarja.

Çdo   natë është e vjetër

e çdo ditë e re është e grisur.

Minutat peshojnë si gura me qëllime

aq të zjarrta dhe aq të poshta.

Unë jam i mbytur pa kohë te ky det.

Sa jemi të ndarë sonde ne të dy.

Po presim.

Ti kthimin në Shqipëri.

Unë një shkëmb ku t' i shtrëngoj dorën vëllait antik.