L’anonimu di Aristotele Cuffaro   Lu paisi è a lu scuru nni la notti di lu ‘miernu e si senti lu passìu d’un cristianu sulu sulu: eni iddu, sulitariu cu lu tascu chiddu scuru, lu cappottu color grigiu e li scarpi cu lu taccu. Era stranu pi davèru m’ anchi tantu scunsulatu ddu cristianu ca si ‘nchiùi nni li jorna suliggiàti. Si cumminci a la tarda dopu tanta di passiata a trasìrisinni intra cu lu scantu di la fudda. Li furnàra ca grapièru cu lu cantu di lu gàddu mentri svonta nni lu cursu puòni accèllera lu passu. La jurnata accuminciàni ma l’anzianu scumpàrini cu lu dubbiu ni lassàni nni dda notti di silenzii.